The Road
หมวดหมู่ : หนังดราม่า
เรื่องย่อ : The Road
เป็นโลกหลังสันทราย หลายปีหลังจากเหตุการณ์ภัยพิบัติที่เกิดขึ้น ซึ่งส่งผลให้เกิดการสั่นไหวบ่อยๆ ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายเพิ่มเติมได้ โลกเป็นสีเทาและกลายเป็นสีเทาอย่างรวดเร็วเมื่อสิ่งต่างๆ หายไปมากขึ้นเรื่อยๆ ชายคนหนึ่งและลูกชายวัยก่อนวัยรุ่นซึ่งเกิดหลังวันสิ้นโลกกำลังอยู่บนท้องถนน มีแผนจะเดินไปที่ชายฝั่งและมุ่งหน้าลงใต้ซึ่งชายผู้นี้หวังว่าจะมีสภาพแวดล้อมที่น่าอยู่มากขึ้น ชายคนนี้ได้สอนลูกชายของเขาว่าพวกเขาเป็น "คนดี" ที่มีไฟในใจ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วพวกเขาจะไม่หันไปกินเนื้อคนเพื่อความอยู่รอด ชายผู้นี้เป็นเจ้าของปืนพกที่มีกระสุนเหลืออยู่สองนัด ซึ่งเขาจะใช้ในการฆาตกรรม/ฆ่าตัวตายของเขาและลูกชายของเขา ถ้าเขารู้สึกว่านั่นเป็นชะตากรรมที่ดีสำหรับพวกเขามากกว่าชีวิตในทางเลือกอื่น อาหารและเชื้อเพลิงเป็นสิ่งที่ทุกคนมองหา ชายคนนี้สอนลูกชายให้เป็นผู้ต้องสงสัยในทุกคนที่พบเจอ คนแปลกหน้าเหล่านี้อาจไม่เพียงแต่พยายามขโมยสิ่งที่พวกเขาสามารถหามาได้เพื่อเอาชีวิตรอดเท่านั้น แต่ยังอาจฆ่าพวกเขาเป็นอาหารได้อีกด้วย แม้ว่าชีวิตกับพ่อของเขาในโลกนี้จะเป็นสิ่งที่เด็กผู้ชายรู้จัก แต่เขาอาจคิดขึ้นมาเองว่าการเป็นคนดีหรือคนชั่วในภาพรวมหมายความว่าอย่างไร ในขณะเดียวกัน ผู้ชายก็มีความคิดที่จะมีความสุขมากขึ้นในช่วงเวลาที่มีภรรยา/แม่ของเด็กชายก่อนวันสิ้นโลก เช่นเดียวกับเวลาที่ไม่มีความสุขกับเธอหลังจากการเปิดเผยและเหตุผลที่เธอไม่ได้อยู่กับพวกเขาอีกต่อไป อาจไม่เพียงแต่พยายามขโมยสิ่งที่พวกเขาจัดการเพื่อเอาชีวิตรอดเท่านั้น แต่ยังอาจฆ่าพวกมันเป็นอาหารด้วย แม้ว่าชีวิตกับพ่อของเขาในโลกนี้จะเป็นสิ่งที่เด็กผู้ชายรู้จัก แต่เขาอาจคิดขึ้นมาเองว่าการเป็นคนดีหรือคนชั่วในภาพรวมหมายความว่าอย่างไร ในขณะเดียวกัน ผู้ชายก็มีความคิดที่จะมีความสุขมากขึ้นในช่วงเวลาที่มีภรรยา/แม่ของเด็กชายก่อนวันสิ้นโลก เช่นเดียวกับเวลาที่ไม่มีความสุขกับเธอหลังจากการเปิดเผยและเหตุผลที่เธอไม่ได้อยู่กับพวกเขาอีกต่อไป อาจไม่เพียงแต่พยายามขโมยสิ่งที่พวกเขาจัดการเพื่อเอาชีวิตรอดเท่านั้น แต่ยังอาจฆ่าพวกมันเป็นอาหารด้วย แม้ว่าชีวิตกับพ่อของเขาในโลกนี้จะเป็นสิ่งที่เด็กผู้ชายรู้จัก แต่เขาอาจคิดขึ้นมาเองว่าการเป็นคนดีหรือคนชั่วในภาพรวมหมายความว่าอย่างไร ในขณะเดียวกัน ผู้ชายก็มีความคิดที่จะมีความสุขมากขึ้นในช่วงเวลาที่มีภรรยา/แม่ของเด็กชายก่อนวันสิ้นโลก เช่นเดียวกับเวลาที่ไม่มีความสุขกับเธอหลังจากการเปิดเผยและเหตุผลที่เธอไม่ได้อยู่กับพวกเขาอีกต่อไป
เป็นโลกหลังสันทราย หลายปีหลังจากเหตุการณ์ภัยพิบัติที่เกิดขึ้น ซึ่งส่งผลให้เกิดการสั่นไหวบ่อยๆ ซึ่งอาจก่อให้เกิดอันตรายเพิ่มเติมได้ โลกเป็นสีเทาและกลายเป็นสีเทาอย่างรวดเร็วเมื่อสิ่งต่างๆ หายไปมากขึ้นเรื่อยๆ ชายคนหนึ่งและลูกชายวัยก่อนวัยรุ่นซึ่งเกิดหลังวันสิ้นโลกกำลังอยู่บนท้องถนน มีแผนจะเดินไปที่ชายฝั่งและมุ่งหน้าลงใต้ซึ่งชายผู้นี้หวังว่าจะมีสภาพแวดล้อมที่น่าอยู่มากขึ้น ชายคนนี้ได้สอนลูกชายของเขาว่าพวกเขาเป็น "คนดี" ที่มีไฟในใจ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วพวกเขาจะไม่หันไปกินเนื้อคนเพื่อความอยู่รอด ชายผู้นี้เป็นเจ้าของปืนพกที่มีกระสุนเหลืออยู่สองนัด ซึ่งเขาจะใช้ในการฆาตกรรม/ฆ่าตัวตายของเขาและลูกชายของเขา ถ้าเขารู้สึกว่านั่นเป็นชะตากรรมที่ดีสำหรับพวกเขามากกว่าชีวิตในทางเลือกอื่น อาหารและเชื้อเพลิงเป็นสิ่งที่ทุกคนมองหา ชายคนนี้สอนลูกชายให้เป็นผู้ต้องสงสัยในทุกคนที่พบเจอ คนแปลกหน้าเหล่านี้อาจไม่เพียงแต่พยายามขโมยสิ่งที่พวกเขาสามารถหามาได้เพื่อเอาชีวิตรอดเท่านั้น แต่ยังอาจฆ่าพวกเขาเป็นอาหารได้อีกด้วย แม้ว่าชีวิตกับพ่อของเขาในโลกนี้จะเป็นสิ่งที่เด็กผู้ชายรู้จัก แต่เขาอาจคิดขึ้นมาเองว่าการเป็นคนดีหรือคนชั่วในภาพรวมหมายความว่าอย่างไร ในขณะเดียวกัน ผู้ชายก็มีความคิดที่จะมีความสุขมากขึ้นในช่วงเวลาที่มีภรรยา/แม่ของเด็กชายก่อนวันสิ้นโลก เช่นเดียวกับเวลาที่ไม่มีความสุขกับเธอหลังจากการเปิดเผยและเหตุผลที่เธอไม่ได้อยู่กับพวกเขาอีกต่อไป อาจไม่เพียงแต่พยายามขโมยสิ่งที่พวกเขาจัดการเพื่อเอาชีวิตรอดเท่านั้น แต่ยังอาจฆ่าพวกมันเป็นอาหารด้วย แม้ว่าชีวิตกับพ่อของเขาในโลกนี้จะเป็นสิ่งที่เด็กผู้ชายรู้จัก แต่เขาอาจคิดขึ้นมาเองว่าการเป็นคนดีหรือคนชั่วในภาพรวมหมายความว่าอย่างไร ในขณะเดียวกัน ผู้ชายก็มีความคิดที่จะมีความสุขมากขึ้นในช่วงเวลาที่มีภรรยา/แม่ของเด็กชายก่อนวันสิ้นโลก เช่นเดียวกับเวลาที่ไม่มีความสุขกับเธอหลังจากการเปิดเผยและเหตุผลที่เธอไม่ได้อยู่กับพวกเขาอีกต่อไป อาจไม่เพียงแต่พยายามขโมยสิ่งที่พวกเขาจัดการเพื่อเอาชีวิตรอดเท่านั้น แต่ยังอาจฆ่าพวกมันเป็นอาหารด้วย แม้ว่าชีวิตกับพ่อของเขาในโลกนี้จะเป็นสิ่งที่เด็กผู้ชายรู้จัก แต่เขาอาจคิดขึ้นมาเองว่าการเป็นคนดีหรือคนชั่วในภาพรวมหมายความว่าอย่างไร ในขณะเดียวกัน ผู้ชายก็มีความคิดที่จะมีความสุขมากขึ้นในช่วงเวลาที่มีภรรยา/แม่ของเด็กชายก่อนวันสิ้นโลก เช่นเดียวกับเวลาที่ไม่มีความสุขกับเธอหลังจากการเปิดเผยและเหตุผลที่เธอไม่ได้อยู่กับพวกเขาอีกต่อไป
IMDB : tt0898367
คะแนน : 7
ฉันสนุกกับซีรีย์เกม Fallout ในเกมเหล่านี้ คุณจะเล่นเป็นบุคคลที่รอดชีวิตจากการเปิดเผยของนิวเคลียร์และสำรวจดินแดนรกร้างของอเมริกาที่ทำภารกิจและภารกิจให้สำเร็จ เนื่องจากเป็นเกมคอมพิวเตอร์ จึงได้รับการออกแบบมาให้สนุกสนานและสนุกสนาน
ดิสโทเปียเป็นที่นิยมในขณะนี้ จากฝูงซอมบี้ที่ไม่สิ้นสุด (World War Z, Walking Dead เป็นต้น) ไปจนถึง YA (Hunger Games, Maze Runner) ไปจนถึงซีรีส์อื่นๆ สื่อสำหรับผู้ใหญ่ (Automata, Blade Runner 2049)
สำหรับความพยายามทั้งหมดของพวกเขาในการทำให้อนาคตดูน่ากลัว โดยส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าพวกเขาค่อนข้างน่าดึงดูด ฉันเกลียดงานเอกสาร คุณเห็นไหม มันเป็นความหายนะของการมีอยู่ของฉัน ฉันเป็นคนที่ทำ ฉันสนุกกับงานเป็นส่วนใหญ่ แต่พูดถึง 'ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย', 'เปอร์เซ็นต์เมษายน' และ 'การตรวจสอบ' แล้วสมองของฉันก็ดับไป ฉันไม่สนใจจริงๆ และมันทำให้ฉันเครียด มันทำมากกว่านั้น มันทำให้ฉันอนาถ - หดหู่แม้กระทั่ง ฉันไม่สามารถรับมือกับมันได้ ฉันไม่สามารถรับมือกับความซับซ้อนของระบบราชการได้ มันทำให้ฉันสับสน ทำให้ฉันมีปัญหาในเมื่อฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไม ฉันเกลียดมัน ฉันเกลียดมันด้วยความหลงใหล
ฉันมีแนวโน้มอนาธิปไตย ฉันเชื่อว่าชีววิทยาของเราได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยให้เราเอาตัวรอดจากธรรมชาติ เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดและเรา'
เรื่องนี้คือ ฉันเชื่อว่าฉันจะมีโอกาสรอดชีวิตจากการเปิดเผยได้ดีกว่าปกติ ฉันฉลาดและแข็งแกร่งเหมือนรองเท้าบูทเก่า ขอให้ฉันลดหย่อนภาษีและฉันก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง แต่ฉันไม่สนใจความหนาวเย็นหรือความร้อนหรือเสียงรบกวนขณะนอนหลับ ฉันจะจัดการกับสิ่งนั้นไม่มีปัญหา
และนั่นคือสิ่งที่เป็นนิยายดิสโทเปีย - มันดึงดูดใจฉัน พวกเขาแสดงให้เราเห็นโลกที่ผู้คนอย่างฉันจะประสบความสำเร็จอย่างมากเมื่อคนส่วนใหญ่ดิ้นรน
แต่ไม่ใช่ถนน ฉันอ่านหนังสือแล้ว มันเยือกเย็น อย่างเยือกเย็นอย่างที่สุด ฉันไม่ได้อยู่ภายใต้ภาพลวงตาว่าการรับประทานอาหารตามปกติของสื่อของเราทำให้เกิดการเปิดเผยที่โรแมนติก - ทำให้มันน่าสนใจอย่างน่าประหลาดแม้จะมีทุกอย่าง ถนนไม่ได้ ตั้งแต่ต้นจนจบ มันดูเหยียดหยาม อนาถ หดหู่ สีเทาสุดๆ (เช่น อาจเป็นภาพขาวดำก็ได้) และดิบๆ
ไม่มีการพยายามทำให้การเปิดเผยเป็นไปในเชิงบวก - เพิ่มความเย้ายวนใจให้กับเกม Fallout
นี่ไม่ใช่นิยายวิทยาศาสตร์จริงๆ หากคุณพูดอย่างมีเหตุผลโดยตั้งคำถามถึงแรงจูงใจของตัวละคร คุณจะผิดหวัง นี่ไม่ใช่นิยายวิทยาศาสตร์ในความหมายดั้งเดิม นี่ไม่ใช่การบรรยายที่เข้มงวด ตัวละครทำตัวไร้เหตุผล แม้จะงี่เง่า และสาเหตุทั้งหมดของการเปิดเผยนั้นไม่สามารถอธิบายได้
นี่เป็นละครที่มีฉากหลังเป็นสันทรายแทน มันไม่เกี่ยวกับการเมืองโดยสิ้นเชิง ไม่สนใจสาเหตุของปัญหา แต่สนใจว่าผู้คนมีปฏิกิริยาอย่างไร เป็นการตรวจสอบทางจิตวิทยาของคำถาม: 'คุณรักษาความรู้สึกมีศีลธรรมได้อย่างไรเมื่อคนอื่นละทิ้งความคิดของพวกเขา'
นั่นเป็นคำถามที่ตอบยาก ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำได้อย่างน่าพอใจหรือไม่? ในความคิดของฉัน ไม่ เป็นหัวข้อใหญ่ และฉันสงสัยว่าภาพยนตร์เรื่องนี้รู้สึกว่าขัดแย้งกันเกินไปหรือไม่จากความต้องการเชิงพาณิชย์ในการทำเงิน และความปรารถนาที่จะบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสมองมากกว่าภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ทั่วไปของคุณ บางแง่มุมถูกมองข้ามไป สิ่งอื่น ๆ จะถูกละเลยอย่างสมบูรณ์และตรรกะตกอยู่ข้างทางมากกว่าหนึ่งครั้ง
มันทำให้ฉันประทับใจ ถึงกับน้ำตาซึม และมันก็ทำให้ฉันคิดได้จริงๆ เฮ้ชีวิตค่อนข้างดี ฉันอาจไม่เก่งในการรับมือกับการกรอกแบบฟอร์มที่ไม่สิ้นสุด และฉันจะไม่สนใจเรื่องความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ ที่ครอบงำการเมืองในท้องถิ่น แต่ฉันมีเงิน อาหาร และที่พักพิง...และเพื่อน...และครอบครัว นั่นคือสิ่งที่การเล่าเรื่องเป็นเรื่องเกี่ยวกับ
หากคุณไปที่ The Road โดยคาดหวังว่าจะมีงานแอ็คชั่นสไตล์ซอมบี้ คุณจะผิดหวัง มันดำเนินไปอย่างเชื่องช้าและซ้ำซาก และไม่เคยให้เกียรติแก่ตัวละครใด ๆ ไม่มีใครเป็นฮีโร่ เข้าเรื่องเลยตอนนี้ ในเวลานี้ที่สื่อจับจ้องอยู่ที่ความขัดแย้งในตะวันออกกลาง รัสเซีย เกาหลีเหนือ เคมบริดจ์ อนาไลติกา ลัทธิชาตินิยม #metoo, Brexit, ทรัมป์, อิหร่าน อะไรก็ตามและทุกคนก็สูญเสียความเป็นตัวเอง *** และคุณอาจพบว่าตัวเองเข้าใกล้มันแตกต่างออกไปมาก
ดิสโทเปียเป็นที่นิยมในขณะนี้ จากฝูงซอมบี้ที่ไม่สิ้นสุด (World War Z, Walking Dead เป็นต้น) ไปจนถึง YA (Hunger Games, Maze Runner) ไปจนถึงซีรีส์อื่นๆ สื่อสำหรับผู้ใหญ่ (Automata, Blade Runner 2049)
สำหรับความพยายามทั้งหมดของพวกเขาในการทำให้อนาคตดูน่ากลัว โดยส่วนตัวแล้วฉันคิดว่าพวกเขาค่อนข้างน่าดึงดูด ฉันเกลียดงานเอกสาร คุณเห็นไหม มันเป็นความหายนะของการมีอยู่ของฉัน ฉันเป็นคนที่ทำ ฉันสนุกกับงานเป็นส่วนใหญ่ แต่พูดถึง 'ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย', 'เปอร์เซ็นต์เมษายน' และ 'การตรวจสอบ' แล้วสมองของฉันก็ดับไป ฉันไม่สนใจจริงๆ และมันทำให้ฉันเครียด มันทำมากกว่านั้น มันทำให้ฉันอนาถ - หดหู่แม้กระทั่ง ฉันไม่สามารถรับมือกับมันได้ ฉันไม่สามารถรับมือกับความซับซ้อนของระบบราชการได้ มันทำให้ฉันสับสน ทำให้ฉันมีปัญหาในเมื่อฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำไม ฉันเกลียดมัน ฉันเกลียดมันด้วยความหลงใหล
ฉันมีแนวโน้มอนาธิปไตย ฉันเชื่อว่าชีววิทยาของเราได้รับการออกแบบมาเพื่อช่วยให้เราเอาตัวรอดจากธรรมชาติ เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่ชาญฉลาดและเรา'
เรื่องนี้คือ ฉันเชื่อว่าฉันจะมีโอกาสรอดชีวิตจากการเปิดเผยได้ดีกว่าปกติ ฉันฉลาดและแข็งแกร่งเหมือนรองเท้าบูทเก่า ขอให้ฉันลดหย่อนภาษีและฉันก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง แต่ฉันไม่สนใจความหนาวเย็นหรือความร้อนหรือเสียงรบกวนขณะนอนหลับ ฉันจะจัดการกับสิ่งนั้นไม่มีปัญหา
และนั่นคือสิ่งที่เป็นนิยายดิสโทเปีย - มันดึงดูดใจฉัน พวกเขาแสดงให้เราเห็นโลกที่ผู้คนอย่างฉันจะประสบความสำเร็จอย่างมากเมื่อคนส่วนใหญ่ดิ้นรน
แต่ไม่ใช่ถนน ฉันอ่านหนังสือแล้ว มันเยือกเย็น อย่างเยือกเย็นอย่างที่สุด ฉันไม่ได้อยู่ภายใต้ภาพลวงตาว่าการรับประทานอาหารตามปกติของสื่อของเราทำให้เกิดการเปิดเผยที่โรแมนติก - ทำให้มันน่าสนใจอย่างน่าประหลาดแม้จะมีทุกอย่าง ถนนไม่ได้ ตั้งแต่ต้นจนจบ มันดูเหยียดหยาม อนาถ หดหู่ สีเทาสุดๆ (เช่น อาจเป็นภาพขาวดำก็ได้) และดิบๆ
ไม่มีการพยายามทำให้การเปิดเผยเป็นไปในเชิงบวก - เพิ่มความเย้ายวนใจให้กับเกม Fallout
นี่ไม่ใช่นิยายวิทยาศาสตร์จริงๆ หากคุณพูดอย่างมีเหตุผลโดยตั้งคำถามถึงแรงจูงใจของตัวละคร คุณจะผิดหวัง นี่ไม่ใช่นิยายวิทยาศาสตร์ในความหมายดั้งเดิม นี่ไม่ใช่การบรรยายที่เข้มงวด ตัวละครทำตัวไร้เหตุผล แม้จะงี่เง่า และสาเหตุทั้งหมดของการเปิดเผยนั้นไม่สามารถอธิบายได้
นี่เป็นละครที่มีฉากหลังเป็นสันทรายแทน มันไม่เกี่ยวกับการเมืองโดยสิ้นเชิง ไม่สนใจสาเหตุของปัญหา แต่สนใจว่าผู้คนมีปฏิกิริยาอย่างไร เป็นการตรวจสอบทางจิตวิทยาของคำถาม: 'คุณรักษาความรู้สึกมีศีลธรรมได้อย่างไรเมื่อคนอื่นละทิ้งความคิดของพวกเขา'
นั่นเป็นคำถามที่ตอบยาก ภาพยนตร์เรื่องนี้ทำได้อย่างน่าพอใจหรือไม่? ในความคิดของฉัน ไม่ เป็นหัวข้อใหญ่ และฉันสงสัยว่าภาพยนตร์เรื่องนี้รู้สึกว่าขัดแย้งกันเกินไปหรือไม่จากความต้องการเชิงพาณิชย์ในการทำเงิน และความปรารถนาที่จะบอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับสมองมากกว่าภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ทั่วไปของคุณ บางแง่มุมถูกมองข้ามไป สิ่งอื่น ๆ จะถูกละเลยอย่างสมบูรณ์และตรรกะตกอยู่ข้างทางมากกว่าหนึ่งครั้ง
มันทำให้ฉันประทับใจ ถึงกับน้ำตาซึม และมันก็ทำให้ฉันคิดได้จริงๆ เฮ้ชีวิตค่อนข้างดี ฉันอาจไม่เก่งในการรับมือกับการกรอกแบบฟอร์มที่ไม่สิ้นสุด และฉันจะไม่สนใจเรื่องความขัดแย้งเล็กๆ น้อยๆ ที่ครอบงำการเมืองในท้องถิ่น แต่ฉันมีเงิน อาหาร และที่พักพิง...และเพื่อน...และครอบครัว นั่นคือสิ่งที่การเล่าเรื่องเป็นเรื่องเกี่ยวกับ
หากคุณไปที่ The Road โดยคาดหวังว่าจะมีงานแอ็คชั่นสไตล์ซอมบี้ คุณจะผิดหวัง มันดำเนินไปอย่างเชื่องช้าและซ้ำซาก และไม่เคยให้เกียรติแก่ตัวละครใด ๆ ไม่มีใครเป็นฮีโร่ เข้าเรื่องเลยตอนนี้ ในเวลานี้ที่สื่อจับจ้องอยู่ที่ความขัดแย้งในตะวันออกกลาง รัสเซีย เกาหลีเหนือ เคมบริดจ์ อนาไลติกา ลัทธิชาตินิยม #metoo, Brexit, ทรัมป์, อิหร่าน อะไรก็ตามและทุกคนก็สูญเสียความเป็นตัวเอง *** และคุณอาจพบว่าตัวเองเข้าใกล้มันแตกต่างออกไปมาก